XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Ba da dudarik halaz guztiz ere zenbait leku izenekin: jakin dugunez, dokumentu zaharretan zenbait aldiz Azpeitia Azkoitia agertzen ba da ere, bestetan Azkoiti Azpeiti agertzen baita.
Halere, ez dugu uste Larraitze Auritze Ustaritze Biarritze Azkaine eta abar danik, Larraitz Auritz Ustaritz eta abar baiño.
Ba dirudi ez gerala konturatu ere egin, euskerak ba duela singularraz eta pluralaz gaiñera, besterik: indeterminadoa da, indefinidoa.
Zorigaitzez, gure indeterminadoaz gramatikalari gehiegi ahaztu zaigu.
Lafitte-ren gramatikak deklinazio berezi eta osoa duen numeroa bat bezala dakar bere gramatika ederrean.
Azkue-k ere ba dakar bere
Indeterminazioari buruz mintzatzen dalarik, ederki dio Txillardegi-k: Eta lehenengo bolada batean hizkuntzaren
Zalantzarik gabe badago hiztegian erdalkeriarik asko.
Baiña ba da ere akats sakonagorik:
Azter dezagun indeterminazioa piska bat.
Bi etsenplu emango ditugu Txillardegi-renak biak: 1)
Hitzegiten ari diranek badakite zein etxe den Pedro-rena.
Bestela ezin esan
Eman dezagun Pedro horrek badituela hiru etxe: Donostia-n bat, Eibar-en beste bat, eta Zumarraga-n beste bat.
Orduan esakun hori entzuten dutenek, nahi eta nahi ez, hau galdetuko dute:
Alegia hiruetatik
Zein etxe den eztakitelako, hain zuzen,
Pedro horrek
2)
Hitzegiten ari diranek badakite ere zein etxe: hain zuzen ere
Zazpi etxe baldin bazituen, zazpiak; hiru baldin bazituen, hirurak.
Baiña Pedro horrek sei etxe baldin balitu, eta lau erre bazaizkio ezin diteke esan: